Okres jesienny rozpoczął się w naszej Kancelarii bardzo pozytywnie. Na naszym koncie zapisaliśmy kolejne zwycięstwo w sporze przeciwko Bankowi Millennium S.A. W Częstochowie nasi Klienci uzyskali wyrok ustalający nieważność umowy i zasądzający na ich rzecz znaczny zwrot. Prezentujemy szczegóły orzeczenia.
10 lipca 2008 roku powodowie zawarli z pozwanym bankiem umowę o kredyt hipoteczny. Kredytu udzielono w kwocie 184 865 złotych jako indeksowanego do CHF, po przeliczeniu wpłaconej kwoty zgodnie z kursem kupna CHF według Tabeli Kursów Walut Obcych obowiązującej w Banku Millennium w dniu uruchomienia kredytu lub transzy.
Spłata zobowiązania następowała w złotówkach według kursu sprzedaży CHF obowiązującego w dniu płatności raty kredytu zgodnie ze wspomnianą tabelą, w 300 miesięcznych ratach, poprzez potrącanie z rachunku bankowego kredytobiorcy.
Powodowie potrzebowali kredytu na rozbudowę budynku mieszkalnego i w taki sposób kredyt został wykorzystany. Kredytobiorcy mieszkają w tym domu. Dom nie był związany z działalnością gospodarczą.
Naszych Klientów zapewniano, że jest to kredyt bezpieczny i najbardziej korzystny. W banku w celu zaciągnięcia zobowiązania byli raz. Umowy nie można było negocjować. Wobec zaistniałych nieprawidłowości powodowie chcieli podjąć kroki formalne przeciwko instytucji.
Po rozpoznaniu sprawy sąd wskazał, że klauzule przeliczeniowe zostały zaprojektowane w sposób rażąco niesymetryczny, zabezpieczając interesy banku i godząc w interes kredytobiorców. Ich zastosowanie prowadziło do przerzucenia ryzyka walutowego w całości na kredytobiorców.
Nieuczciwą praktyką rynkową było zastrzeżenie przez pozwanego uprawnienia do jednostronnego określania poziomów kursów walutowych z jednoczesnym stosowaniem różnych kursów przy wypłacie kredytu i jego spłacie. Tabela kursów była ustalana przez bank, a powodowie nie mieli żadnego wpływu na poziom kursów walutowych, w tym możliwości ich kontroli. Pozwany ustalał kursy arbitralnie, przy zastosowaniu znanych tylko sobie i potencjalnie dowolnych kryteriów.
Sąd rozpoznający sprawę frankową podkreślił, że z punktu widzenia abuzywności postanowień nie ma znaczenia, czy bank faktycznie nadużywał uprawnienia do kształtowania wysokości kursów walut w tabelach, czy utrzymywał je w zbliżonej wysokości do kursów rynkowych. Chodzi o takie ukształtowanie postanowień umowy, które stwarzało dla kredytobiorców taką możliwość. Tym samym nie ulega wątpliwości, że stanowiły one niedozwolone postanowienia umowne.
Analizując umowę, należy stwierdzić, że nie zawierała postanowień lub klauzul, które mogłyby zastąpić niedozwolone postanowienia. Nie istnieją także przepisy prawa, które mogłyby wejść w miejsce klauzul abuzywnych. W szczególności nie ma możliwości zastosowania do przeliczeń – zamiast kursu walutowego z tabel – kursu średniego ustalanego przez NBP. Umowa bez niedozwolonych postanowień nie mogłaby obowiązywać, ponieważ bez nich byłaby sprzeczna z naturą stosunku prawnego, który strony nawiązały.
Na podstawie analizy stanu faktycznego i prawnego sprawy Sąd Okręgowy w Częstochowie I Wydział Cywilny, w składzie, którego przewodniczącym była SSO Lidia Dudek, nie miał wątpliwości, że w procesie zawierania umowy doszło do licznych nieprawidłowości.
Na tej podstawie wyrokiem z dnia 20 września 2023 roku, sygn. akt I C 172/23, ustalił, że umowa o kredyt hipoteczny zawarta w dniu 10 lipca 2008 roku pomiędzy powodami a Bankiem Millennium S.A. jest nieważna.
Z tych względów zasądził od pozwanej na rzecz powodów łącznie 209 033,58 złote z ustawowymi odsetkami za opóźnienie. Przyznał też kredytobiorcom kwotę 11 834 złote tytułem zwrotu kosztów procesu.
