Nasza kancelaria kolejny już raz wyszła zwycięsko ze sporu sądowego z Bankiem Millennium. Dla klientów udało się uzyskać ustalenie nieważności umowy, a także wysoki zwrot. Instytucja finansowa w całości poniosła również koszty procesu. Prezentujemy szczegóły sprawy.
Nasi klienci szukali finansowania, aby spłacić kredyt konsumpcyjny oraz inny kredyt mieszkaniowy. Zdecydowali się na kredyt we frankach szwajcarskich, ponieważ nie mieli wystarczająco wysokich dochodów, aby zaciągnąć zobowiązanie w złotówkach.
Strony zawarły umowę bezpośrednio w placówce – powodowie nie korzystali z pośrednictwa kredytowego. Poprzedni kredyt spłacali w złotówkach. Przed zawarciem umowy przedstawiciel pozwanego banku zapewniał ich o stabilności waluty franka szwajcarskiego. Nasi klienci mieli świadomość, że kurs franka szwajcarskiego może ulec wahaniom, ale nie wiedzieli, że spowodują one nawet 100-procentowy wzrost raty kredytu i jego salda.
Powodom nie przedstawiono symulacji ani tabel kursowych czy kursów historycznych franka szwajcarskiego. Nie wyjaśniono im również zasad przeliczania waluty. Powodowie mogli wybrać walutę, do której kredyt był indeksowany i kwotę kredytu, ale pozostałe postanowienia umowy nie podlegały negocjacjom. Nasi klienci działali w zaufaniu do banku, ponieważ nie mieli wykształcenia w zakresie finansów ani bankowości.
W umowie postanowiono, że kredyt był indeksowany do waluty obcej CHF po przeliczeniu wypłaconej kwoty zgodnie z kursem kupna CHF według tabeli kursów walut obcych obowiązującej w Banku Millenium w dniu uruchamiania kredytu lub transzy.
Kredytobiorcy mieli wątpliwości co do poprawności takiego skonstruowania umowy i zdecydowali się z naszą pomocą walczyć o unieważnienie kredytu frankowego.
Po przeanalizowaniu złożonego pozwu sąd stwierdził, że powództwo podlegało uwzględnieniu w całości w zakresie żądań głównych (tzn. co do żądania ustalenia nieważności umowy, jak i co do żądania zwrotu kwot odpowiadających spłacanym przez powodów ratom kredytu i składkom na ubezpieczenie pomostowe).
W uzasadnieniu orzeczenia sąd podkreślił, że z całokształtu okoliczności sprawy wynika, że obca waluta w postaci franka szwajcarskiego pojawiła się w umowie kredytu jako środek służący obniżeniu kosztów udzielanego kredytu poprzez niższe oprocentowanie naliczane od waluty CHF, do której kredyt był waloryzowany. Intencją powodów było jednak uzyskanie środków w walucie polskiej, co wynikało m.in. z faktu, że zapłata za lokal mieszkalny miała nastąpić w Polsce.
Zdaniem sądu zapisy umowy nie spełniały funkcji waloryzacyjnej, o której mowa w art. 3581 § 2 k.c. Wszystko dlatego, że zmiana wysokości zadłużenia uzależniona od kursu waluty obcej nie była niczym ograniczona, co w konsekwencji powodowało, że wysokość zadłużenia była oderwana od faktycznej sytuacji rynkowej w Polsce.
Sąd podkreślił zgodnie z obowiązującą linią orzeczniczą, że stosunek zobowiązaniowy ukształtowany w wyniku zawartej przez strony umowy kredytu wykracza poza granice swobody umów ze względu na zastosowanie przez bank tworzonych przez siebie tabel kursów walut, mających bezpośredni wpływ na treść zobowiązania powodów.
W tych okolicznościach po rozpoznaniu sprawy o sygn. akt XXIV C 1605/20, 13 kwietnia 2023 roku zapadło orzeczenie kończące. Sąd Okręgowy w Warszawie, XXIV Wydział Cywilny, w składzie, którego przewodniczącym był sędzia Krzysztof Tarapata, ustalił, że umowa o kredyt hipoteczny zawarta w dniu 25 września 2008 roku pomiędzy powodami a pozwanym bankiem Millennium S.A. z siedzibą w Warszawie jest nieważna. Pomoc dla frankowiczów przyniosła również wymierne efekty finansowe.
Sąd zasądził dodatkowo od pozwanego Banku Millennium S.A. z siedzibą w Warszawie na rzecz powodów kwotę 88 944,88 złote wraz z ustawowymi odsetkami oraz ustalił, że koszty procesu ponosi w całości pozwany, pozostawiając ich szczegółowe wyliczenie referendarzowi sądowemu.
