W październiku 2023 roku nasza Kancelaria świętowała sukces w sprawie przeciwko Santander Bank Polska S.A. Umowa kredytu EKSTRALOKUM została uznana za nieważną, a na rzecz frankowiczów zasądzono zwrot w wysokości ponad 200 tysięcy złotych. To nie pierwsze takie orzeczenie w postępowaniu przeciwko tej instytucji.
Nasi Klienci w 2005 roku potrzebowali środków na zakup domu w wysokości 200 000 złotych. Z tego powodu udali się do pośrednika finansowego, który dokonał weryfikacji ofert banków i polecił im Kredyt Bank S.A. (poprzednika prawnego pozwanego), a w nim sporny kredyt, tj. kredyt indeksowany do CHF.
Pośrednik poinformował powodów, że nie mają zdolności kredytowej do zaciągnięcia zobowiązania w złotówkach. Taką informację potwierdził następnie pracownik Kredyt Banku. Sporny kredyt został przedstawiony jako najkorzystniejszy, z ratą dwukrotnie niższą niż w przypadku zobowiązania w PLN. Podkreślono, że frank szwajcarski to stabilna waluta, dzięki której koszty miały być niższe. Powodom nie przedstawiono historycznych kursów franka szwajcarskiego, nie poinformowano ich o kursie kupna i sprzedaży ani że zmiana kursu CHF wpłynie na wysokość raty kapitałowo-odsetkowej.
Powodowie nie mogli negocjować warunków umowy. Z jej treścią zapoznali się dopiero w dniu podpisywania dokumentów, kiedy była już przygotowana do podpisu.
Na mocy przedmiotowej umowy bank udzielił powodom kredytu w kwocie 218 500 złotych. Zobowiązanie było waloryzowane w walucie CHF i zaciągnięte na okres 360 miesięcy. Kwota kredytu denominowanego w CHF lub transzy kredytu miała zostać określona według kursu kupna dewiz zgodnie z Tabelą kursów obowiązującą w banku w dniu wykorzystania kredytu lub transzy.
Po latach frankowicze postanowili pozwać bank i zawalczyć o swoje prawa.
Sąd Okręgowy przeanalizował złożony pozew i dostrzegł liczne naruszenia instytucji. Zaznaczył co prawda, że samo wprowadzenie do umowy kredytu klauzul indeksacyjnych przed wejściem w życie tzw. ustawy antyspreadowej nie stanowiło naruszenia zasady nominalizmu ani zasady swobody umów, to klauzule te muszą być jednak sformułowane w taki sposób, aby w umowie kredytu jednoznacznie określone zostały jej elementy przedmiotowo istotne. To kluczowe, aby umożliwić kredytobiorcy ustalenie poziomu ponoszonego przez niego ryzyka związanego z zaciągnięciem kredytu. Indeksacja kredytu do waluty obcej nie może się przy tym wiązać z przyznaniem jednej ze stron umowy kredytu (w tym przypadku bankowi) uprawnienia do jednostronnego, nieograniczonego postanowieniami umowy, kształtowania wysokości zobowiązania drugiej strony umowy (kredytobiorcy).
Taka sytuacja miała miejsce w niniejszej sprawie. Na podstawie klauzul nie dało się zweryfikować zasad ustalania głównego świadczenia powodów. Postanowienia spornej umowy stoją zatem w sprzeczności z dobrymi obyczajami, rażąco naruszając interesy kredytobiorców będących konsumentami, ponieważ umożliwiają bankowi dowolne ustalanie kursu kupna/sprzedaży waluty CHF oraz wiążą się z nieuzasadnionym zwiększeniem zobowiązania powodów oraz zysku banku. Nie były one przy tym indywidualnie uzgodnione z powodami, lecz pochodziły z przygotowanego przez bank wzorca umowy.
Po przeprowadzeniu szczegółowej analizy stanu faktycznego i prawnego sprawy Sąd Okręgowy w Katowicach, II Wydział Cywilny, którego przewodniczącą była sędzia Joanna Kurek-Pachla, wydał wyrok w sprawie o sygn. akt II C 60/22, w którym ustalił, że umowa kredytu zawarta przez powodów z Kredyt Bankiem Spółką Akcyjną jest nieważna.
Od pozwanego zasądzono łącznie na rzecz powodów kwotę 201 405,62 złotych z ustawowymi odsetkami za opóźnienie. Dodatkowo frankowiczom przyznano kwotę 11 834 złote tytułem zwrotu kosztów procesu z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.
To kolejny sukces naszej Kancelarii w sprawie przeciwko Santander Bank Polska.
