Z naszych obserwacji wynika, że banki często decydują się na złożenie apelacji w sprawie frankowej, mimo że realnie taki środek zaskarżenia nie ma zbyt wielkich szans powodzenia. Tak właśnie było w jednej z naszych ostatnich prawomocnie wygranych spraw przeciwko bankowi Credit Agricole. Prezentujemy szczegóły orzeczenia.
W 2008 roku powodowie chcieli uzyskać kredyt na sfinansowanie inwestycji mieszkaniowej. Zwrócili się do poprzednika prawnego pozwanego – Lukas Bank SA we Wrocławiu. Pracownik instytucji przedstawił im ofertę kredytu w złotówkach i ofertę kredytu waloryzowanego do franka szwajcarskiego. Rata kredytu w PLN była o 20-30% wyższa niż rata kredytu w CHF. Przedstawiciel rekomendował powodom kredyt frankowy ze względu na stabilność franka i popularność takich umów wśród klientów. Walorem oferty było niższe oprocentowanie.
Korzystając z przygotowanego przez przedsiębiorcę formularza, powodowie zawnioskowali o kredyt w kwocie 300 000 złotych na okres 20 lat. Do wniosku dołączyli pisemne oświadczenie o świadomości ryzyka walutowego i ryzyka zmiennej stopy procentowej wiążących się z zaciągnięciem kredytu waloryzowanego do waluty obcej. Potwierdzili w nim wybór oferty kredytu w walucie obcej ze świadomością tego, że w okresie obowiązywania umowy kredytu może nastąpić wzrost kursu waluty, w jakiej został udzielony kredyt, co spowoduje podwyższenie kwoty kredytu, a także rat kredytu.
Umowa nie podlegała negocjacjom. Została przygotowana na wzorze umowy. Frankowicze czytali jej treść, jednak ich świadomość zagadnień zawartych w umowie była na tyle znikoma, że nie wiedzieli, o co zapytać. Gdy zapytali o ewentualne wahania kursu, to pracownik poinformował ich, że nawet, jeżeli kurs CHF wzrośnie o kilka lub kilkanaście procent, to kredyt i tak będzie dalej dla nich korzystny. Nikt nie poinformował naszych Klientów o zasadach ustalania kursu CHF.
Wszystkie te okoliczności zawarliśmy w pozwie frankowym, w którym zażądaliśmy ustalenia nieważności kredytu.
Nasze argumenty potwierdził sąd pierwszej instancji. W uzasadnieniu wyroku wskazał, że przedmiotowe klauzule nie zostały indywidualnie uzgodnione z powodami. Pochodziły z przygotowanego przez bank wzorca umowy. Powodowie nie mieli rzeczywistego wpływu na ich treść. O ich indywidualnym uzgodnieniu nie świadczy fakt wyboru przez powodów rodzaju kredytu, zasad jego wypłaty i spłat.
Sporne postanowienia określały główne świadczenia stron w sposób niejednoznaczny. Nie wskazywały ani wysokości kwoty kredytu udostępnionej powodom przez bank w złotówkach, ani wysokości rat kredytu, a w konsekwencji zobowiązania powodów.
Klauzule przyznawały instytucji uprawnienie do jednostronnego wpływania na wysokość ustalonych w umowie świadczeń stron, dlatego zarówno godziły w dobre obyczaje, jak i rażąco naruszały interes ekonomiczny powodów. Przyjmowane do przeliczeń kursy CHF określał kredytodawca w tabeli kursowej. W umowie nie został sprecyzowany sposób ustalania kursów kupna i sprzedaży CHF, ani nawet termin ich ustalania. Potencjalnie zatem bank mógł ustalać te kursy arbitralnie i w dowolnej wysokości.
Powyższe wnioski doprowadziły do ustalenia przez Sąd Okręgowy nieważności umowy. W wyroku potwierdzono, że żądanie zwrotu 62 957,75 złotych było uprawnione, podobnie jak dochodzenie odsetek ustawowych za opóźnienie od tej kwoty.
Banki coraz częściej decydują się na złożenie apelacji, nawet gdy sąd w pierwszej instancji jednoznacznie odmówił racji ich argumentom. Tak właśnie było w niniejszej sprawie.
Na szczęście Sąd Apelacyjny nie miał wątpliwości, że takie działania zmierzają jedynie do przedłużenia postępowania.
Po rozpatrzeniu apelacji 31 sierpnia 2023 roku Sąd Apelacyjny w Katowicach, I Wydział Cywilny, w składzie, którego przewodniczącą była SSA Małgorzata Wołczańska, wydał wyrok końcowy w sprawie o sygn. akt I ACa 572/22, którym oddalił apelację.
Nasi Klienci dodatkowo otrzymali 8100 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu i mogą się obecnie cieszyć z prawomocnie wygranej sprawy przeciwko bankowi.
