Po raz kolejny możemy pochwalić się sukcesem w sprawie związanej z kredytem pseudowalutowym. Tym razem zadbaliśmy o zapewnienie niezbędnego wsparcia prawnego Klientom, którzy obarczeni byli kredytem wyrażonym w CHF w Banku Millenium S.A. Wyrok Sądu był chyba najlepszym prezentem świątecznym dla naszych Klientów! Zachęcamy do zapoznania się ze szczegółami.
Niniejsza sprawa dotyczyła kredytu pseudofrankowego, na który nasi klienci zdecydowali się w 2008 roku, kiedy to popularność kredytów wyrażonych w CHF była największa. Dnia 16 kwietnia 2008 roku podpisali oni umowę kredytową z Bankiem Millenium S.A. Niestety, podobnie jak w wielu innych przypadkach, tak i tutaj bank nie dopełnił obowiązku informacyjnego, w związku z czym nasi Klienci nie byli świadomi tego, że ryzyko związane z ewentualnymi wahaniami kursu CHF spoczywa na nich w całości. Jednocześnie nie wiedzieli, jakie konsekwencje ekonomiczne i prawne może mieć podpisanie takiej umowy kredytowej.
W toku postępowania Sąd przesłuchał Kredytobiorców. Większość wniosków dowodowych zgłoszonych przez bank została pominięta. Od pewnego czasu można zauważyć pewien bardzo istotny trend. Otóż nie jest tajemnicą, że bankom zależy na jak największym skomplikowaniu sprawy, a tym samym – na przedłużeniu postępowania. Aby osiągnąć ten cel, pełnomocnicy banków składają wiele wniosków dowodowych, które często nie mają większego związku z toczącym się postępowaniem. Na szczęście sądy coraz częściej oddalają tego typu wnioski dowodowe, skupiając się na istocie sprawy i uwzględniając tylko te dowody, które mogą mieć istotny wpływ na przebieg postępowania. Zadaniem adwokatów i radców prawnym, broniących kredytobiorców, jest przekonywanie sędziów do prowadzenia postępowania dowodowego tylko w niezbędnym zakresie. Tak było i tym razem.
W efekcie SSO Lech Skórski, sędzia Sądu Okręgowy w Katowicach, pod sygn. akt II C 659/20, wydał wyrok ustalający nieważność Umowy kredytowej zawartej przez naszych Klientów z Bankiem Millennium S.A. Jednocześnie na rzecz Kredytobiorców zasądzono kwotę 72.432,84 zł i 16.480,67 CHF wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie. Dodatkowo bank obciążono w całości kosztami postępowania. Warto podkreślić, że w toku postępowania bank nie złożył oświadczeń o potrąceniu lub skorzystaniu z prawa zatrzymania. Co bardzo ważne, dla rozliczenia stron Sąd postanowił zastosować teorię dwóch kondykcji, którą wyjaśniamy w dalszej części artykułu.
Na ten moment wyrok nie jest jeszcze prawomocny. Czekamy na ruch ze strony banku, ponieważ na ten moment nie wiadomo, czy bank nie zdecyduje się na złożenie apelacji. Nie wydaje się jednak, aby odwołanie się od tego wyroku było w jakikolwiek sposób zasadne.
Teoria dwóch kondykcji, podobnie jak teoria salda, jest bardzo często wykorzystywana przez sądy w czasie spraw związanych z kredytami walutowymi. O czym dokładnie mówi nam zastosowana w niniejszej sprawie teoria dwóch kondykcji? Otóż według tej teorii, każde z roszczeń jest rozpatrywane przez Sąd osobno. W czasie postępowania każda ze stron ma swoje własne roszczenia – przykładowo: bank o zwrot kwoty wypłaconego nominalnie kredytu, a powód o zwrot świadczeń, które zostały wypłacone przez niego bankowi. W przypadku orzeczenia nieważności umowy kredytowej, zarówno roszczenia banku, jak i kredytobiorcy, traktowane są przez Sąd oddzielnie. W praktyce oznacza to, że kredytobiorca ma prawo do tego, aby na przykład domagać się od banku zwrotu spełnionych świadczeń – również w sytuacji, gdy nie spłacił jeszcze tego kredytu.
W tym miejscu należy podkreślić, że wzajemne świadczenia nie są potrącane automatycznie. Oznacza to, że każda ze stron musi wykazać się pewną aktywnością, aby móc liczyć na spełnienie swojego roszczenia. I w tym przypadku możemy posłużyć się przykładem. Jeśli bank chce dochodzić swoich roszczeń, musi podjąć pewne działania. Może na przykład wezwać kredytobiorcę do zapłaty roszczeń, a jednocześnie postawić mu zarzut potrącenia. Bank powinien także wskazać odpowiednie podstawy prawne.
Bardzo często pojawia się pytanie, która teoria jest bardziej korzystna dla kredytobiorców – teoria salda czy teoria dwóch kondykcji. W maju 2021 roku Sąd Najwyższy odniósł się do tej kwestii i orzekł, że w razie stwierdzenia nieważności umowy kredytu powiązanej z CHF, zaleca się, aby obydwie strony sporu rozliczyły się ze sobą właśnie na podstawie teorii dwóch kondykcji.
Po więcej informacji na temat tego, jak unieważnić lub odfrankowić swoją umowę indeksowaną, a także denominowaną do franka szwajcarskiego, zapraszamy do kontaktu z naszym zespołem adwokatów i radców prawnych, niosących pomoc frankowiczom, pod numerami telefonów: 660 470 989 oraz 664 022 952. Pytanie można kierować również na e-mail: biuro@frankowy-kredyt.pl. Na ten sam adres poczty elektronicznej należy kierować umowy kredytowe do bezpłatnej analizy.
