Nasza Kancelaria regularnie prowadzi sprawy, w których wnosi o ustalenie nieważności umowy Własny Kąt. Statystyki orzecznicze stoją po stronie konsumentów. Wyrok również w tej sprawie został wydany po myśli kredytobiorców. Prezentujemy szczegóły sprawy.
Nasi Klienci – działając jako konsumenci – w 2008 roku wystąpili do pozwanego z wnioskiem o udzielenie kredytu mieszkaniowego. We wniosku wskazano kwotę wnioskowanego finansowania jako 285 000 złotych, zaznaczając we wniosku walutę CHF. Konsumenci podpisali także oświadczenie, że poniosą ryzyko zmiany kursów walutowych.
Na mocy podpisanej umowy Bank zobowiązał się oddać do dyspozycji powodom kredyt w kwocie 146 019,50 CHF. Jako przeznaczenie wskazano nabycie lokalu mieszkalnego. Spłata kredytu miała następować w ratach annuitetowych w złotówkach – w równowartości kwot wyrażonych w walucie obcej.
W umowie znalazły się jednak klauzule, które nosiły znamiona abuzywnych. Jako przykład można wskazać, że do obliczenia szacunkowego całkowitego kosztu kredytu przy przeliczeniu na złotówki PKO BP SA stosował kurs sprzedaży dewiz zgodnie z aktualną Tabelą kursów obowiązującą w chwili rejestracji umowy w systemie informatycznym PKO BP SA.
Po przeprowadzeniu szczegółowej analizy dokumentów skierowaliśmy sprawę do sądu.
Po przeanalizowaniu okoliczności sprawy frankowej sąd uznał, że roszczenie o ustalenie nieważności spornej umowy kredytu zasługiwało na uwzględnienie w całości. Tym samym zasadne było również roszczenie o zapłatę.
W uzasadnieniu orzeczenia sąd zwrócił uwagę, że kredyt był spłacany w złotówkach aż do czasu podpisania aneksu. Również w tej walucie został wypłacony. Tym samym w omawianej sprawie strony zawarły umowę, na mocy której bank przekazał do dyspozycji powodów nieokreśloną kwotę złotych polskich stanowiących równowartość określonych w umowie franków szwajcarskich. Wartość ta była ustalana przy zastosowaniu kursu kupna (aktualna tabela kursów) obowiązującego banku w dniu realizacji zlecenia płatniczego. Dopiero na późniejszym etapie trwania umowy umożliwiono powodom spłacanie kredytu w walucie CHF.
Tak skonstruowany rodzaj kredytu denominowanego nie stanowi umowy kredytu – jest to umowa nieważna na podstawie art. 58 § 1 k.c. w całości, bo zawiera liczne odstępstwa od definicji legalnej zawartej w prawie bankowym.
W pozwie zarzuciliśmy abuzywność postanowień umowy. Wskazaliśmy te, które naszym zdaniem były dotknięte bezskutecznością. Zakwestionowaliśmy też cały umowny mechanizm przeliczania kursów walut.
Zasadność takich twierdzeń uznał sąd. Potwierdził, że abuzywność dotyczy wszystkich tych postanowień jako kształtujących mechanizm denominacji. Wspomniane klauzule dotyczą świadczeń głównych umowy (regulowały, na jakich zasadach nieznaną kwotę kredytu powodowie otrzymają i jak mają spłacać raty), ale w tym zakresie były postanowieniami niejednoznacznymi, a więc abuzywnymi.
W rezultacie Sąd ustalił, że warunki umowy nie były uzgodnione indywidualnie w zakresie głównych świadczeń stron i mechanizmu denominacji.
Na tej podstawie 10 czerwca 2024 roku został wydany końcowy wyrok w sprawie o sygn. akt I C 668/23 przeciwko Powszechnej Kasy Oszczędności Bank Polski.
Sąd Okręgowy w Olsztynie – I Wydział Cywilny – w składzie, którego przewodniczącym była sędzia del. Agnieszka Przęczek:
To ogromny sukces dla naszych Klientów, którzy skutecznie podważyli działania banku i uzyskali korzystny dla siebie wyrok końcowy.
