Dziś druga część artykułu o Ustawie o wsparciu kredytobiorców znajdujących się w trudnej sytuacji finansowej.
Kredytobiorca jest zobowiązany niezwłocznie powiadomić kredytodawcę o:
Po upływie 24 miesięcy od momentu zakończenia przekazywania wsparcia, kredytobiorca zobowiązany jest do zwrotu otrzymanego wsparcia w ciągu 8 lat. Zwrot dokonywany jest w nieoprocentowanych ratach miesięcznych (o ile środki wsparcia zostały przyznane zgodnie z ustawą i nie doszło do przyznania wsparcia nienależnego). Kredytobiorca zostanie poinformowany przez BGK listownie o harmonogramie zwrotu wsparcia, kwotach rat oraz numeru rachunku do zwrotu wsparcia.
Rada Funduszu, na wniosek kredytobiorcy, może odroczyć termin płatności lub rozłożyć na raty należności. Rada Funduszu, na uzasadniony wniosek kredytobiorcy, może umorzyć w całości lub części należności w przypadku gdy przesłanką udzielenia wsparcia były okoliczności wskazane w art. 3 ust. 1 pkt 2 lub pkt 3.
Opisane rozwiązanie ustawowe należy uznać co najwyżej za pomoc doraźną. Proponowane kredytobiorcom wsparcie obarczone jest szeregiem różnych uwarunkowań i wyłączeń. Zainteresowani już na wstępie odstraszany jest szeroką paletą wymagań. Nawet w przypadku spełniania wszelkich kryteriów i otrzymaniu dofinansowania jest ono ograniczone zarówno kwotowo jak i czasowo. Kredytobiorca zakwalifikowany do programu może liczyć na miesięczną kompensatę w maksymalnej wysokości 1500 zł, przy czym wsparcie wypłacane jest przez okres nie dłużysz niż 18 miesięcy. O jakości przygotowanego rozwiązania świadczy również fakt zainteresowania opisanym programem ustawowym. Otóż wykorzystanie środków zarezerwowanych w Fundusz Wsparcia Kredytobiorców szacuje się zaledwie na kilka procent.