Na koncie naszej kancelarii kolejna wygrana z PKO Bank Polski S.A. Dla powodów uzyskaliśmy orzeczenie ustalające nieważność umowy. Sąd – zgodnie z naszymi przewidywaniami – potwierdził, że kredyt jest niemożliwy do wykonania.
W dniu 15 kwietnia 2004 r. nasi Klienci zawarli z pozwanym PKO Bank Polski z siedzibą w Warszawie umowę kredytu walutowego z przeznaczeniem na spłatę kredytu udzielonego przez GE Bank Mieszkaniowy SA w Warszawie.
Kwota udzielonego kredytu wyniosła 41 140 CHF, co stanowiło równowartość 125 271,30 złotych. Okres kredytowania ustalono do dnia 1 kwietnia 2029 roku, a tytułem zabezpieczenia była między innymi hipoteka na nieruchomości.
W zakresie spłaty kredytu w umowie postanowiono, że kredytobiorca zobowiązuje się do posiadania na koncie pomocniczym kwoty wynikającej z zawiadomienia o wysokości należnych spłat. Kredyt był wypłacany w walucie polskiej. We wskazanym przypadku stosowało się kurs kupna dla dewiz wskazany w tabeli kursowej obowiązującej w PKO BP SA w dniu realizacji zlecenia płatniczego. Na tej samej zasadzie obliczano wysokość należnych rat.
Powodowie zaciągnęli kredyt na budowę domu, którą rozpoczęli ze środków własnych. Zdecydowali się na ofertę pozwanego, ponieważ prowadzili w pozwanym banku konto i korzystali już wcześniej z usług pozwanego.
Bank zaproponował powodom kredyt we franku szwajcarskim, nie przedstawiając innych ofert, w tym np. oferty kredytu w PLN. Powodom nie wytłumaczono ryzyka wynikającego ze zmiany kursów. Pracownik banku przedstawił powodom kredyt jako korzystny z uwagi na niskie oprocentowanie i stabilność waluty CHF. Powodów nie poinformowano, że kurs CHF wpływał nie tylko na wysokość raty, ale i saldo zadłużenia. Nie mieli oni możliwości negocjowania zapisów umowy. Z tych względów powodowie zdecydowali się skierować sprawę na drogę postępowania sądowego.
Wyrokiem z dnia 2 stycznia 2023 roku w sprawie przeciwko Powszechna Kasa Oszczędności Bank Polski S.A. z siedzibą w Warszawie Sąd Okręgowy w Warszawie, przewodniczący sędzia del. Henryk Walczewski, ustalił, że umowa o kredyt hipoteczny z dnia 15 kwietnia 2004 roku zawarta między powodami a stroną pozwaną Powszechna Kasa Oszczędności Bank Polski S.A. z siedzibą w Warszawie, nie jest dla powodów wiążąca, a zatem jest nieważna w kluczowych dla stosunku prawnego postanowieniach.
Na tej podstawie sąd ustalił, że w związku z nieważnością tych postanowień umowa stała się niemożliwa do wykonania w całości i jest w całości wobec powodów bezskuteczna (nieważna).
Powodowie zyskali również zwrot kosztów procesu. Sąd zasądził od strony pozwanej PKO Bank Polski S.A. z siedzibą w Warszawie na rzecz powodów zwrot kosztów procesu w kwocie 11 817 złotych, na które złożyły się opłata sądowa – 1000 zł, opłata skarbowa od udzielonego pełnomocnictwa – 17 zł oraz wynagrodzenie pełnomocnika procesowego.
W uzasadnieniu orzeczenia sąd podkreślił, że postanowienia przedmiotowej umowy dotyczące indeksacji nie były uzgadniane ze stroną powodową indywidualnie przed zawarciem umowy, ponieważ treść zastosowanego wzorca umownego nie podlegała negocjacjom.
Nieuzgodnione indywidualnie są te postanowienia umowy, na których treść konsument nie ma rzeczywistego wpływu (brak możliwości zmiany w drodze negocjacji). W szczególności odnosi się to do postanowień umowy zaczerpniętych z wzorca umowy zaproponowanego konsumentowi przez kontrahenta.
Sąd wskazał, że nie można uznać za rzetelną informację od banku, jeżeli obejmuje ona tylko dane o wahaniach kursowych z ostatnich 12 miesięcy lub kilku lat. W świetle zobowiązania zaciąganego na okres kilkudziesięciu lat są to dane nieadekwatne i stanowczo niezadowalające. Tym samym w niniejszej sprawie nie można przyjąć, że oświadczenie kredytobiorcy, złożone na podstawie niepełnych i nieadekwatnych informacji, było dostateczne do przyjęcia na siebie pełnego ryzyka walutowego.
Do tego niejasny i niepoddający się weryfikacji mechanizm ustalania przez bank kursów waluty pozostawiał bankowi swobodę, dlatego jest w sposób oczywisty sprzeczny z dobrymi obyczajami i rażąco narusza interesy konsumenta. Klauzula, która nie zawiera jednoznacznej treści i przez to pozwala na pełną swobodę decyzyjną przedsiębiorcy w kwestii dotyczącej kosztów kredytu i związanej z nim wysokości zadłużenia jest klauzulą niedozwoloną, co w niniejszej sprawie uzasadniało unieważnienie umowy.
