Na naszym koncie kolejna wygrana sprawa, tym razem przeciwko Raiffeisen Bank International AG. Sprawdź, jaka była konstrukcja umowy kredytu w CHF z tym podmiotem i dowiedz się, jak kredytobiorcom pomogła nasza Kancelaria frankowa.
Powodowie zwrócili się do banku, ponieważ potrzebowali kredytu na zakup mieszkania. Pracownik instytucji zapewniał ich o stabilności waluty, jaką jest frank szwajcarski. Powodom nie udzielono żadnych szczegółowych informacji na temat rat kredytu, w tym przede wszystkim możliwych wzrostów ze względu na zmiany kursu franka. Nie wyjaśniano też mechanizmów spłaty i wypłaty kredytu ani jak będą przeliczane raty i według jakiego kursu.
Powodom nie powiedziano, że wraz ze wzrostem kursu franka wzrośnie zarówno rata kredytu, jak i saldo kredytu. Kredytobiorcy przed podpisaniem dokumentów czytali umowę, nie mieli jednak możliwości negocjacji jej warunków – nie mogli nic w umowie zmienić i jedynym rozwiązaniem, aby otrzymać niezbędne dla nich finansowanie, było podpisanie umowy.
Powodowie występowali w stosunku prawnym z pozwanym jako konsumenci. Nie mieli również szczegółowej wiedzy z zakresu finansów.
W toku analizy sprawy sąd ustalił, że postanowienia wprowadzające do umowy waloryzację nie odwołują się do ustalanych w sposób neutralny kursów franka szwajcarskiego czy innych, obiektywnych i zewnętrznych wskaźników. Zasady ustalania kursów zależały wyłącznie od pozwanego, a przy tym nie zostały określone – umownie ani w powszechnie obowiązujących przepisach – żadne kryteria ustalania ich wysokości.
Z tego powodu bank mógł jednostronnie i arbitralnie modyfikować czynniki, według których obliczana była zarówno wysokość kapitału kredytu do spłaty, jak i raty kredytu. Waloryzacja odbywała się na podstawie kursów sporządzanych przez pozwanego i to uprawnienie nie doznawało formalnie żadnych ograniczeń.
Sąd w pełni podzielił stanowisko wyrażane już wcześniej przez sądy różnych instancji w podobnych sprawach, że określenie wysokości należności obciążającej konsumenta z odwołaniem do tabel kursów ustalanych jednostronnie przez bank, bez wskazania obiektywnych kryteriów, jest nietransparentne, pozostawia pole do arbitralnego działania banku i w ten sposób obarcza kredytobiorcę nieprzewidywalnym ryzykiem oraz narusza równorzędność stron.
Sąd rozstrzygnął, że powództwo było zasadne i zasługuje na uwzględnienie niemal w całości, ponieważ umowa jest nieważna ze względu na występowanie w jej treści szeregu postanowień abuzywnych. Klauzul tych nie da się zastąpić żadnymi innymi regulacjami. Skutkiem nieważności umowy jest nieistnienie wynikającego z niej stosunku prawnego.
Skoro stosunek prawny w niniejszej sprawie frankowej nigdy nie powstał, więc nie istnieje również w chwili wydawania wyroku. W związku z tym sąd ustalił, że umowa o kredyt hipoteczny zawarta pomiędzy powodami a poprzednikiem prawnym pozwanego – EFG Eurobank Ergasias S. A. Oddział w Polsce – jest nieważna i zasądził od pozwanego na rzecz powodów kwotę 231 408,91 złotych z odsetkami ustawowymi za opóźnienie.
Dodatkowo sąd zasądził od pozwanego na rzecz powodów kwotę 11 834 złote. W ten sposób powodowie zyskali nie tylko zwrot nienależnie pobranych – w związku z nieważnością umowy – środków, których wysokość była bardzo wysoka, ale również zyskali rekompensatę za koszty, które ponieśli w celu dochodzenia swoich praw przed sądem.
