Na koncie naszej Kancelarii znajduje się wiele wygranych przeciwko Santander Bank Polska w sprawach frankowych. W październiku 2023 roku do tej listy dopisaliśmy kolejny sukces. Nasza Klientka uzyskała wyrok ustalający nieważność umowy, wysoki zwrot nienależnie pobranych kwot oraz koszty procesu. Prezentujemy szczegóły sprawy.
Na wniosek powódki Bank udzielił jej kredytu na zakup mieszkania w wysokości 195 400 złotych denominowanego (waloryzowanego) w walucie CHF na okres 240 miesięcy, od dnia 28.08.2008 roku do 30.08.2028 roku. Zgodnie z postanowieniami umowy kwota kredytu denominowanego (waloryzowanego) w CHF lub transzy kredytu miała być określona według kursu kupna dewiz dla wymienionej waluty zgodnie z Tabelą kursów obowiązującą w Banku w dniu wykorzystania kredytu lub transzy kredytu.
O wysokości wykorzystanego kredytu, wysokości odsetek w okresie karencji oraz wysokości rat kapitałowo-odsetkowych we franku szwajcarskim Bank miał poinformować kredytobiorców dopiero 7 dni od dnia całkowitego wykorzystania kredytu. Spłata zobowiązania miała być dokonywana w złotówkach po uprzednim przeliczeniu przez bank ich wysokości według kursu sprzedaży dewiz dla CHF zgodnie z Tabelą kursów obowiązującą w banku w dniu ich spłaty.
Powódka zawierała umowę kredytu jako konsumentka, a bank jako przedsiębiorca. Finansowanie było przeznaczone na zakup mieszkania dla zaspokojenia własnych potrzeb. Ofertę kredytu nasza Klientka otrzymała od pośrednika. Nie miała zdolności do zaciągnięcia zobowiązania w złotówkach.
Po przeanalizowaniu stanu faktycznego i prawnego sprawy wnieśliśmy pozew do sądu, żądając ustalenia nieważności kredytu.
Rozpatrzeniem pisma zajął się Sąd Okręgowy w Słupsku. W uzasadnieniu orzeczenia zwrócił uwagę na fakt, że zawarte w umowie kredytu zapisy nie zostały uzgodnione indywidualnie z powódką – były elementem wzorca stosowanego przez Bank w umowach kredytu. Klauzule – w zakresie, w jakim przewidywały przeliczanie kwoty kredytu oraz wysokości rat kapitałowo-odsetkowych według kursów ustalonych w tabeli sporządzanej przez bank – kształtowały prawa i obowiązki konsumenta w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, rażąco naruszając jego interesy.
Bank – umieszczając w umowie klauzule waloryzacyjne oparte o kursy walut wskazane w sporządzanych przez niego tabelach – przypisał sobie prawo do jednostronnego regulowania wysokości rat kredytu indeksowanego do waluty CHF i wysokości całej wierzytelności. Nie miało znaczenia to, że pozwany nie sporządzał tych tabel na potrzeby tej konkretnej umowy, ale w zamiarze ich abstrakcyjnego i generalnego stosowania. Znaczenie miała okoliczność, że waloryzacja rat była dokonywana w oparciu o tabele kursowe sporządzane wyłącznie przez pozwanego i nigdzie niezdefiniowane.
Oprócz istnienia abuzywności klauzul w ocenie sądu w niniejszej sprawie nie było możliwości zastąpienia niedozwolonych postanowień dotyczących mechanizmu indeksacji przepisami o charakterze dyspozytywnym.
Z tych względów Sąd Okręgowy w Słupsku, I Wydział Cywilny, nie miał wątpliwości, że żądania zgłoszone w pozwie są zasadne i 13 października 2023 roku wydał wyrok kończący postępowanie pierwszoinstancyjne w sprawie o sygn. akt I C 143/23.
W orzeczeniu ustalił, że umowa kredytu na cele mieszkaniowe EKSTRALOKUM z dnia 28 sierpnia 2008 roku zawarta między powódką a Kredyt Bankiem Spółką Akcyjną z siedzibą w Warszawie, czyli poprzednikiem prawnym pozwanego, jest nieważna. Dodatkowo zasądził od pozwanego Santander Bank Polska Spółka Akcyjna na rzecz naszej Klientki kwotę 71 824,47 złotych z ustawowymi odsetkami za opóźnienie oraz kwotę 14 547,00 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Jeśli bank zdecyduje się na złożenie apelacji, będziemy wspierać naszą Klientkę w dalszej walce o swoje prawa.
